Naar binnen

December. Geen blad meer aan de bomen en in de tuin vooral het dode loof van wat pas nog zo uitbundig bloeide. Een minimum aan licht ook op de dag, en in de lucht nog weinig warms waarin je je kunt koesteren. Dit zijn de dagen waarop bijna alle leven lijkt verdwenen, buiten. Maar toch. Ik liep net in het bos door de regen en het bijna donker en toen ik naar de grote bomen keek, met hun glanzende, donkere stammen, realiseer-de ik me: ze leven nu geen fractie minder dan wanneer ze in blad staan.

Wij associeren leven vaak met actie en met wat er aan de buitenkant te zien is. We zijn veel minder gewend om het te verbinden met rust, stilte en een innerlijke wereld. Niet voor niets luidt een bekend citaat: 'de langste weg is de weg naar binnen'. Als je nu eens even de tijd neemt om je af te vragen wat er op dit moment eigenlijk in je omgaat of wat er voor jou écht toe doet of hoe je lichaam nu aanvoelt, je ademhaling, dan begeef je je op die weg. En je zult ontdekken dat er dan werelden voor je opengaan. En dat er daar volop leven is. Bezinnen rijmt niet voor niets op binnen.